در حالی‌که قرار است در شهریور ماه محمود احمدی‌نژاد، ‌دولت دوم خود را به مجلس معرفی کند، گمانه‌زنی‌های مختلفی درباره ترکیب این دولت انجام می‌شود.

دکتر احمدی‌نژاد پس از پیروزی در انتخابات دوره قبل ریاست جمهوری، قصد داشت ترکیب دولت مطلوب خود را معرفی کند، اما بر اثر رایزنی‌های انجام شده، رئیس‌جمهور تعدادی از افراد توصیه شده را با نیروهای موردنظر خود جایگزین کرد و بدین صورت کابینه اول احمدی‌نژاد در حالی معرفی شد که عملاً حدود یک‌چهارم اعضای آن، بر اثر رایزنی‌های انجام شده با رئیس‌جمهور، مرداد ماه 1384 تغییر کرده بود، اما این پایان کار نبود، رأی عدم اعتماد بی‌سابقه مجلس هفتم به 4 تن از کاندیداهای تصدی وزارتخانه‌های نفت، آموزش و پرورش، تعاون و رفاه که قرار بود توسط علی سعیدلو، ‌علی اکبر اشعری، علیرضا علی احمدی و مهدی هاشمی، 4 تن از نیروهای حلقه نخست رئیس‌جمهور مدیریت شوند، موجب شد تا شمار گزینه‌های مطلوب دکتر احمدی‌نژاد در هیأت دولت تشکیل شده به حدود نصف برسد، با این حال 4 سال زمان سپری شده در دولت نهم، فرصت کافی برای تغییر وزرایی که هماهنگی کمتری با رئیس‌جمهور داشتند، فراهم کرد و بر این اساس چهره‌هایی نظیر پرویز کاظمی از وزارت رفاه، ناظمی اردکانی از وزارت تعاون، مصطفی پورمحمدی از وزارت کشور، محمود فرشیدی از وزارت آموزش و پرورش، مصطفی پور محمدی از وزارت کشور، داوود دانش‌جعفری از وزارت اقتصاد، کاظم وزیری ماهانه از وزارت نفت، محمد رحمتی از وزارت راه، از کابینه کنار گذاشته شدند و جمال کریمی راد، وزیر دادگستری نیز به دلیل فوت و علی کردان به دلیل استیضاح جای خود را در هیأت وزیران به چهره‌های دیگری دادند.

اگرچه در تغییرات کابینه، صادق محصولی گزینه ناکام برای وزارت نفت و علیرضا علی احمدی وزیر پیشنهادی برای وزارت تعاون توانستند در وزارت‌خانه‌های کشور و آموزش و پرورش رأی اعتماد بگیرند، اما زمزمه برکناری وزرای دیگری نظیر منوچهر متکی از وزارت خارجه، محمد جمهرمی از وزارت کار و برخی دیگر از وزرا مطرح بود که پایان عمر دولت نهم موجب شد و این چهره‌ها از برکناری مصون بمانند.

با این وجود و در آستانه تشکیل دولت نهم، دو گمانه جدی برای ترکیب دولت آینده احمدی‌نژاد مطرح شده است.

طبق سناریوی نخست، با توجه به آن‌که روسای جمهور معمولاً دولت‌های دوم خود را نزدیک‌تر به دیدگاه‌های خود تنظیم می‌کنند و به دلیل عدم نیاز به حمایت از احزاب،‌گروه‌ها و محافل قدرت برای انتخاب مجدد، تأثیرپذیری کمتری از آنان در تعیین ترکیب خود دارند، در دولت دوم دکتر احمدی‌نژاد که شهریور ماه به مجلس معرفی می‌شود، احتمالاً چهره‌های کمتر هماهنگ با رئیس جمهور جای خود را به یاران نزدیک احمدی‌نژاد خواهند داد.

در این سناریو با توجه به رأی 24 میلیونی احمدی‌نژاد، اثرگذاری مجلس در تغییر ترکیب دولت نیز کمرنگ ارزیابی شده و با توجه به تجربه استیضاح ناکام وزیر جهاد کشاورزی و وزیر آموزش و پرورش، احتمال اخذ رأی اعتماد برای دولت دهم جدی بوده و پیش‌بینی می‌شود با توجه به حمله‌های سخت حامیان دولت به علی لاریجانی و محمدرضا باهنر، دو عضو شاخص هیأت رئیسه فضای مجلس، تحت تأثیر انتخابات خواهد بود و اکثر نمایندگان از ندادن رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی خودداری خواهند کرد.

اما در سناریوی دوم حالتی متفاوت پیش‌بینی می‌شود، ‌این سناریو که بر اساس نقش محوری و مؤثر احزاب، گروه‌ها و محافل اصولگرای حامی دکتر احمدی‌نژاد در انتخابات شکل‌گرفته حاکی از آن است که به رغم آن‌که این گروه‌ها دارای رابطه چندان گرمی با وی در طول دولت نهم نداشته‌اند، از اثرگذاری این گروه‌ها بر ترکیب دولت آینده احمدی‌نژاد خبر می‌دهد.

بر این اساس این سناریو، جمعیت ایثارگران با محوریت حسین فدایی، ‌علی دارابی و عزت ا... ضرغامی، جمعیت رهپویان با محوریت غلامعلی حداد عادل و علی زاکانی، جبهه پیروان خط امام و رهبری با محوریت عسگر اولادی، ‌موتلفه با دبیر کل حبیبی از جمله گروه‌هایی هستند که حداکثر توان خود را در انتخابات را برای پیروزی احمدی‌نژاد به کار برده، اما در دولت نهم نسبت به آنان بی‌اعتنایی شده و نظرات این افراد و گروه‌ها و نهادها و سازمان‌های ذی‌نفوذ آنان در مدیریت کشور کمتر لحاظ شده است، بدین خاطر این طیف از حامیان احمدی‌نژاد بر خلاف دوره قبل که در انتخابات از کاندیداهای دیگری حمایت کرده بودند، در این دوره از دکتر احمدی‌نژاد حمایت کرده‌اند و بنابراین در تعیین دولت دهم نقش مؤثری ایفا خواهند کرد.

برای قضاوت درباره این‌که کدام‌یک از سناریوهای فوق به واقعیت خواهند پیوست دو ماه زمان نیاز است./آینده